بیا در گذر زمان

قبله درگم...باید خداحافظی کرد!از همه آنهایی که دوست داشتنِ بی‌ شائبه را نیاموخته اند.از همه آنهایی که عشق را حقِ مسلمِ خود می‌‌دانند و حتی ذره‌ای عشق ورزیدن بلد نیستند.از همه آنهایی که چشم‌هایشان را به خوبی‌‌ها می‌‌بندند و کوچکترین اتفاق‌ها را از دریچه ی شک و تردید می‌بینند.از همه آنهایی که هرگز کلامی به مهر بر زبانشان جاری نمی‌‌شود، آنهایی که تمام فرصت‌ها را غنیمت می‌‌شمارند برای رنجاندن کسانی‌ که تشنه‌ ی محبتند.باید خداحافظی کرد!از آنهایی که به کرات دل ما را شکسته اند.از آنهایی که از شادمانی‌های ما شاد نمی‌‌شوند.از آنهایی که در غمها نه غمخوارِ ما هستند نه سنگ صبوراز آنهایی که با ما هیچ خاطره‌ای نمی‌سازند،آنهایی که به سادگی‌ ما را فراموش می‌‌کنند، آنهایی که تنها زمانی‌ سراغِ ما می‌‌آیند که چیزی می‌‌خواهند یا کاری دارندباید خداحافظی کرد!از خودمان ...باید با یک خودِ جدید آشنا شدبا کسی‌ که خودش را بیش از اینها دوست داردبا کسی‌ که می‌‌تواند راست قامت بایستد و با قدرت و شهامت مرز‌های خود را به دیگران نشان دهد. نشاند دهد خطِ قرمز او احترام متقابل است چه در کلام چه در رفتارخداحافظ آدم‌های نا بیا در گذر زمان...

قبله درگم.. ببین جانِ دل،دوست داشتن هیچوقت زورکی نبوده و نیست...!نمیتوانی با مهربانی ات کسی را مدیون خودت کنی و موظفش کنی دوستت داشته باشد...دوست داشتنی که از روی دِین و تشکر باشد،دوست داشتن نیست اصلا...نمیتوانی کسی را مجبور کنی تپش قلبش را با حرارت دست های تو تنظیم کند،که در شلوغی شهر یک باره به یادت بیفتد و دلش قنج برود...شاید در دلت به من بگویی بی رحم،ولی من بی رحم نیستم!فقط خوب فهمیده ام دوست داشتن منطق نمی شناسد و عشق،دلیل...اگر روزی فهمیدی پشت دوستت دارم های رابطه ات،دلیل است،منطق است،دِین و انجام وظیفه است،دکمه ی لقِ پیراهن که با چنگ و دندان می ایستد،نباش.فقط همین....•••• بیا در گذر زمان...

فهمیدنی که تکان دادمرا فراموشی بود ودلواپسی ازحرفی که قسم بود به خاک...فهمیدن دروغی ریشه دار

وچقدر رد پای خاطره ویاد سالهای ازدست رفته عمر سنگین بودوگران الهی شکرت... 

بیا در گذر زمان...